Drukarki 3D wytwarzają obiekty trójwymiarowe z wzorca cyfrowego.

Druk 3D został opracownany w 1984 roku przez Amerykanina Charlesa Hulla. Polegał na tym, że wiązka lasera utwardzała w selektywny sposób żywicę światłoutwardzalną, tworząc w ten sposób obiekt przestrzenny.

Wkrótce po Hullu koleni wynalazcy, naukowcy i inżynierowie opracowali inne techniki przyrostowe, różniące się wykorzystywanym materiałem, jego formą oraz metodą spajania. I tak Scott Crump wynalazł i opatentował w 1989 roku technologię FDM (modelowanie osadzania stopionego). Carl Dekard - absolutny pionier na polu badań nad drukiem 3D - stworzył technologię SLS (selektywne spiekanie laserem sproszkowanych tworzyw sztucznych).

Kolejne technologie to DLP - utwardzanie żywic światłoutwardzalnych za pomocą światła emitowanego przez projektor DLP oraz MJP (Multi Jet Printing) i PolyJet polegające na natryskiwaniu żywic światłoutardzalnych i utwardzaniu ich światłem UV.​

W roku 1993 naukowcy opracowali technologię druku 3D z proszku gipsowego, który w kolejnych latach zaczął być dodatkowo pokrywany kolorem.​


Powrót do strony głównej