Wyróżniamy następujące technologie druku 3D:

FFF (Fused Filament Fabrication) lub FDM (Fused Deposition Modeling) - stanowi jedną z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych technologii przyrostowych na świecie. Polega na układaniu kolejnych warstw przetapianego materiału, pozwalając jednocześnie ostygnąć sąsiednim warstwom i związać się ze sobą przed nałożeniem następnej warstwy. Do największych zalet technologi FDM należy szybkie dostosowywanie wypełnienia drukowanych 3D modeli. Oznacza to, że bardzo łatwo jest wydrukować prototyp tylko w celu sprawdzenia dopasowania i wykończenia. Przy niskim wypełnieniu wewnętrznym, a nawet pustym, oszczędzamy na kosztach materiałów. FFF jest najbardziej optymalną metodą szybkiego prototypowania części od których wymagane jest zachowanie standardowej tolerancji.

SLS (Selective Laser Sintering) - polega na łączeniu ze sobą cząsteczek poliamidów za pomocą wiązki lasera o wysokiej energii. Proces ten rozpoczyna się od wypełnienia komory materiałem w postaci proszku. W miarę drukowania powierzchnia robocza obniża się i dodawana jest nowa warstwa proszku. Spiekanie proszku poliamidowego odbywa się dokładnie warstwa po warstwie. Technologia 3D SLS nie wymaga stosowania podpór, gdyż tworzone modele są naturalnie podtrzymywane przez nadmiar materiału sypkiego, szczelnie otaczającego wydruk. Powyższa zależność pozwala na produkcję elementów skomplikowanych geometrycznie i zachowujących wysoką dokładność wymiarową niż przy użyciu pozostałych metod druku 3D.

SLA (Stereolithography) - technologia druku 3D przy użyciu płynnej żywicy fotopolimerowej. Stereolitografia jest precyzyjną technologią druku 3D gdzie materiał modelowy utwardzany jest wiązką lasera ultrafioletowego (UV) w celu utworzenia docelowej geometrii. Materiał potrzebny do druku w technologii SLA, czyli ciekła żywica, przechowywany jest w wanience do której zanurzany jest stolik roboczy naświetlany następnie punktowo (w miejscach gdzie ma powstać model) przez laser UV. Utwardzanie żywicy poprzez naświetlanie powtarza się aż do uzyskania gotowej części, która jest następnie płukana alkoholem izopropylowym w celu usunięcia nieutwardzonego fotopolimeru. Po oczyszczeniu wydruk trafia do specjalistycznej naświetlarki, gdzie nabiera swoich finalnych właściwości.

DMLS (Direct Metal Laser Sintering) - technologia należąca do najbardziej zaawansowanych. W procesie druku 3D wykorzystywany jest laser o dużej mocy do spawania metali i stopów w skali mikro. Do głównych zastosowań DMLS należy wykonywanie części metalowych o skomplikowanej geometrii. Części wytworzone po zakończonym procesie drukowania 3D są w pełni funkcjonalne (żaroodporne, mocne i trwałe). W rzeczywistości części te są nawet lepsze niż części odlewane pod względem gęstości, a co za tym idzie właściwości mechanicznych.

PolyJet - należy do najbardziej precyzyjnych technologii druku 3D na świecie. Zasada działania jest zbliżona do technologii SLA, ponieważ bazuje na utwardzaniu płynnej żywicy z tą różnicą, że żywice fotopolimerowe utwardzamy światłem lampy UV. Pojedyncza warstwa drukująca w tej technologii ma zaledwie 0,016 mm (mniej od grubości ludzkiego włosa). Dokładności jakie ta technologia gwarantuje nie są osiągalne dla żadnej innej technologii addytywnej, stanowią wartości poniżej 0,099 mm.